علت بوی بد دهان + روش قطعی از بین بردن آن

خودآزمایی

• بو کردن بازدم:  یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای تشخیص بوی بد دهان، بو کردن نفس خود است. فرد می‌تواند دست خود را جلوی دهان قرار داده، نفس بکشد و سپس بو را بررسی کند.
• بو کردن نخ دندان:  فرد می‌تواند بعد از استفاده از نخ دندان، بوی آن را بررسی کند تا ببیند آیا از بین دندان‌ها بوی بدی می‌آید یا نه.
• بو کردن زبان:  با استفاده از یک پارچه یا قاشق می‌توان سطح زبان (به خصوص پشت زبان) را تمیز کرده و بوی آن را بررسی کرد.

ارزیابی توسط دندان‌پزشک

• ارزیابی مستقیم بوی دهان:  یکی از رایج‌ترین روش‌های تشخیص بوی بد دهان، ارزیابی مستقیم بوی بازدم توسط دندان‌پزشک است. پزشک می‌تواند بوی دهان را در هنگام نفس کشیدن فرد، چه از طریق دهان و چه از طریق بینی، بررسی کند.
• بررسی بهداشت دهان و دندان:  دندان‌پزشک وضعیت دندان‌ها، لثه‌ها و زبان را از نظر وجود پلاک، پوسیدگی، التهاب لثه، یا تجمع باکتری‌ها بررسی می‌کند. وجود مشکلات دهانی مانند پوسیدگی دندان یا بیماری‌های لثه می‌تواند منشاء بوی بد دهان باشد.

هالیمتری  (Halimeter)

• دستگاه اندازه‌گیری ترکیبات گوگرد:  هالیمتری یکی از ابزارهای تخصصی است که برای اندازه‌گیری میزان ترکیبات گوگرد فرار (VSCs) در بازدم استفاده می‌شود. این ترکیبات عمده‌ترین عامل بوی بد دهان هستند. دستگاه هالیمتر غلظت این ترکیبات را در بازدم فرد اندازه‌گیری کرده و به پزشک در تشخیص دقیق‌تر هالیتوز کمک می‌کند.

آزمون  BANA (Benzoyl-DL-Arginine-Naphthylamide)

• تست باکتریایی دهان:  این آزمون یک روش آزمایشگاهی است که با بررسی حضور باکتری‌های تولیدکننده ترکیبات گوگرد، به تشخیص هالیتوز کمک می‌کند. نمونه‌ای از بزاق یا پلاک دهان فرد جمع‌آوری شده و به‌طور آزمایشگاهی بررسی می‌شود.

پروب سولفید  (Sulfide Probe)

• این روش، شبیه به هالیمتری است، اما با استفاده از پروب‌های مخصوص، غلظت ترکیبات گوگردی موجود در دهان یا روی زبان را اندازه‌گیری می‌کند. این دستگاه به دندان‌پزشک کمک می‌کند تا محل دقیق تولید بوی بد در دهان را تشخیص دهد.

آزمایش بزاق

• بررسی کیفیت و میزان بزاق:  یکی دیگر از روش‌های تشخیص هالیتوز، بررسی کیفیت و کمیت بزاق دهان است. خشکی دهان یکی از علل شایع بوی بد دهان است و بررسی وضعیت بزاق می‌تواند اطلاعات مهمی در این زمینه ارائه دهد. دندان‌پزشک ممکن است بزاق فرد را از نظر میزان تولید و خاصیت شستشو‌دهی بررسی کند.

تست خراش زبان  (Tongue Scraping Test)

• در این روش، دندان‌پزشک یا متخصص زبان‌پزشکی از یک ابزار خاص برای خراش دادن سطح زبان استفاده می‌کند و سپس بوی حاصل از خراش زبان بررسی می‌شود. پشت زبان یکی از مکان‌های اصلی تجمع باکتری‌ها و منشاء بوی بد دهان است.

بررسی علل غیر دهانی (سیستمیک)

• ارزیابی پزشکی برای علل داخلی:  در صورتی که دندان‌پزشک نتواند علت دهانی برای بوی بد دهان پیدا کند، ممکن است بیمار به یک پزشک عمومی یا متخصص ارجاع داده شود. بیماری‌های داخلی مثل ریفلاکس معده، دیابت، یا بیماری‌های کلیوی می‌توانند علت هالیتوز باشند. پزشک ممکن است از آزمایش‌های خون، ادرار یا آندوسکوپی برای بررسی این علل استفاده کند.

آزمون‌های بویایی  (Olfactory Tests)

• ارزیابی بوی دهان توسط فرد دیگری:  گاهی اوقات پزشک یا دندان‌پزشک از فرد دیگری به عنوان “ارزیاب بویایی” کمک می‌گیرد تا بوی دهان فرد را بررسی کند. این روش به ویژه در مواردی که بوی بد دهان به صورت مداوم وجود ندارد یا فرد به خودآگاهی نسبت به بوی دهان مشکوک است، مفید است.

تصویربرداری و بررسی سینوس‌ها و گلو

• در صورتی که بوی بد دهان ناشی از مشکلات تنفسی یا سینوسی باشد، پزشک ممکن است از ابزارهای تصویربرداری مانند CT  اسکن یا MRI  برای بررسی عفونت‌های سینوسی یا مشکلات مربوط به گلو و دستگاه تنفسی استفاده کند.